Wat is het nu écht waar we zo bang voor zijn om los te laten?

Het was rood. Ik stond te wachten aan het kruispunt. Mijn aandacht werd getrokken naar een fiets op het voetpad. De fiets was pas geschilderd in puur wit en helemaal opgefleurd met bloemen, op een voor-eeuwige-manier vastgemaakt aan een paal... wat verwijst dat de fiets een aandenken is aan een recent dodelijk ongeval.
Ik keek, voelde onmiddellijk de energie van het slachtoffer en in datzelfde moment liet de vrouw los en ging ze over (het gebeurde gewoon). Ja, laat maar los en ga maar naar het licht, dacht ik nog. Het werd groen en ik ging verder. Zo snel en vanzelf gebeurt het soms... dat bewustzijn in een knipperlicht moment een shift maakt.In totaal andere situaties lijkt het soms eeuwen te duren voor iets in bewustzijn verandert en heb je het gevoel dat je een logge massa meetorst waar geen beweging in te krijgen is. Depressie is daar een voorbeeld van (ook de donkere nacht van de ziel genoemd). Het is een diep transformatie proces waarbij een pak oude overtuigingen en waarheden willen losgelaten worden en deze hebben los-week-tijd nodig.
En dan heb je allerlei schakeringen daartussenin van bewuste en onbewuste processen.Maar energie volgt altijd de weg van het bewustzijn, het wil bewegen, stromen en zoekt zijn weg, traag of snel,
of we het nu wenselijk vinden of niet.
Het is jouw energie en jij mag en kan daar iets mee doen.
Hierin zit jouw kracht en macht!Heel veel bewustzijnspatronen spelen zich af in relatie tot iemand anders. Relaties zijn de spiegels van ons innerlijke zelf.
Soms denk je 'mijn relatie is voorbij', 'het werkt niet meer', 'ik voel het niet meer'...
Of er gebeurd iets wat totaal buiten jouw verwachtingspatroon ligt als kind, ouder, vriend(in), collega.Durf een relatie innerlijk los te laten als dat op dat moment juist voelt voor jou.
Helaas blijft loslaten voor velen een heel bedreigend gegeven.
Wat is het dan waar we zo bang voor zijn om los te laten?Vaak zit de angst in het feit dat de relatie dreigt ophouden te bestaan maar dat hoeft dus niet altijd zo te zijn.
Het is niet altijd de relatie zelf die we dreigen te verliezen maar wel de verwachtingspatronen die we hadden of de manipulaties van onszelf en/of de ander.
" Als mama moet ik dat doen, als partner hoor ik zo te zijn, als kind heb ik me zo leren gedragen om te kunnen overleven,...".
Of we durven niet neen te zeggen omdat we bang zijn om afgewezen te worden. Weet lieve mens dat, om die illusie van liefde in stand te kunnen houden, we eerst onszelf moeten afwijzen.Het is nooit de liefde zelf die we 'dreigen' te verliezen maar wel de innerlijke valse structuren waarop de illusie van liefde gebouwd is. De attachments van schuld of schaamte, de verwachtingen, de illusionaire liefde van 'als je dit doet dan zie ik je graag' en vaak nog veel meer de angst van 'als ik niet aan dat beeld voldoe ga jij mij niet meer graag zien.'Het is helemaal niet erg om die stukken voor jezelf te (h)erkennen.
Alles mag er zijn, de (h)erkenning is vaak voldoende en daar zit net je ware kracht!Hoe meer verwachtingen of attachments we kunnen loslaten hoe vrijer we worden en hoe meer we onszelf kunnen zijn (en de ander dus ook!).
Hoe meer we onszelf kunnen zijn hoe dieper we kunnen zakken in die vijver van onvoorwaardelijke liefde in ons hart. Tot die als vanzelf overloopt en er een gigantische fontein van vreugde en liefde onstaat die stroomt vanuit jouw zelf naar je omgeving...Inzichten, liefde, vreugde, intuïtie en antwoorden stromen vanuit jouw verbinding met je hart. Het kost je geen energie omdat het zo natuurlijk aanvoelt. En kijk maar eens wat dat doet met je relaties....en hoe dat als een boomerang terugkeert in jou leven... .Hoe diep durf jij de energie van je pure zalige schaamteloze natuurlijke zelf laten stromen?
Hoe diep durf jij te voelen en te kijken in jezelf?
Voor sommigen voelt het wat egoïstisch maar het is de enige weg naar bevrijding, vrijheid en thuiskomen bij jezelf.Maar we hebben nooit geleerd dat dat oke is, laat staan hoe we dat kunnen doen.Dat je mag voelen wat je voelt, alles mag benoemen zonder oordeel, en de energie van je pijn, je angst, je verdriet zo kan laten wegvloeien en mag vrijlaten.
Want het is allemaal maar energie.En ja, het vraagt moed om steeds dieper te gaan voelen en het ruis in ons leven te benoemen 'waar gaat dit nu echt over?' en zo te ontdekken wat nu die reden is waarom je irritaties voelt tgo je partner, je plots zo moe wordt of je hoofd blijft zeuren aan je hoofd...
Maar de herwonnen vrijheid, energie en vreugde zijn des te groter...
En zo kan elke relatie een geheel nieuwe boost pakken en een nieuwe dimensie van vreugde en vervulling ervaren...

In hart, in liefde,

Nele